آدم به بیناییش خیلی متکیه... زیادی... همه بار حواس دیگه رو انداخته روی دوش این حس...

 باعث میشه بقیه حواس ضعیف بشن... باعث میشه بینایی اهمیتی کاذب پیدا کنه.... 

گاهی باید چشمت رو ببندی... هیچی نبینی.... اونوقت لذت ببری از بقیه ی حسهایی که داری و هنوز محو نشدن...

اما من به شنواییم خیلی متکی هستم... اما اگه یه روز نباشه دیگه نمیتونم ارتباط برقرار کنم.. یا آلزایمر میگیرم یا افسرده میشم...

 اگه نتونم دیگه موسیقی گوش بدم؟

اونوقت یاد بتهوون میفتم... یاد هلن کلر میفتم.. یاد....

بعد فکر میکنم من دیگه چه مسخره ای هستم؟