به خانوم دکتر دندونپزشک میگم بکش بیرون باو....
ولی انقده چیز تپونده تو دهن من بیچاره که صدامو نمیشنوه....
به سایه ی تندش نگاه میکنم که تنها چیزیه که از صورتش معلومه - بقیه ش زیر ماسک قایم شده- و دلم میخواد بزنمش.....
بلندترین سوزن ممکنه رو انتخاب میکنه و جوری تا ته فرو میکنه که من نوک سوزن رو توی گوشم حس میکنم....
و بقدری این بیحسی زدن رو ادامه میده که خودش تصمیم میگیره دیگه بسه و بدون اینکه من بیحس شده باشم عصب کشی رو شروع میکنه....
- راستی میدونستین خود دندون پزشکها هم گاهی اوقات به روت کانال تراپی میگن عصب کشی؟ خب یه زمانی خودشون هم دندون پزشک نبودن دیگه!
دلم میخواد یه روز از دندون پزشکی بیام بیرون و قبلش از این جانی تشکر نکنم!!!!!!!!