سروش روحبخش یه چی نوشته به این مضمون:
نتیجه‌گیری سرسری: بعد چهار سال مصرف سیتالوپرام حالا سروتونین مقبولی دارم و همه چیز در نظرم اوکی است اما دوپامین‌ام بدبخت ذلیل‌مرده شده. دوپامین همانی‌ست که نسبتی با جنون و هیجان و عاشقیت دارد. همان است احتمالن که برای " نوشتن " لازمش دارم.
حالا اجازه دادن به جولان دوپامین و در نتیجه نوشتن اگر به کاهش سروتونین و در نتیجه عود افسردگی منجر شود که بد معامله‌ای‌ست؟
صورت ساده‌اش می‌شود این که باید بین آرامش و نوشتن یکی را انتخاب کنم.
انتخاب ناخوش‌آیندی :/
نتیجه‌گیری سرسری: بعد چهار سال مصرف سیتالوپرام حالا سروتونین مقبولی دارم و همه چیز در نظرم اوکی است اما دوپامین‌ام بدبخت ذلیل‌مرده شده. دوپامین همانی‌ست که نسبتی با جنون و هیجان و عاشقیت دارد. همان است احتمالن که برای " نوشتن " لازمش دارم.
حالا اجازه دادن به جولان دوپامین و در نتیجه نوشتن اگر به کاهش سروتونین و در نتیجه عود افسردگی منجر شود که بد معامله‌ای‌ست؟
صورت ساده‌اش می‌شود این که باید بین آرامش و نوشتن یکی را انتخاب کنم.
انتخاب ناخوش‌آیندی :/
No comments:
Post a Comment