سرزمینی بی انتها.... غیر قابل تصور...
سکوت این سرزمین رو فرا گرفته و من میلرزم....
لرزش من از سکوت است... نه از بی انتهایی.... بی انتهایی میتونه احساس امنیت هم بده....
کاش کسی به سرش میزد و سنگریزه ای به درون بی انتهایی پرتاب میکرد... تا مدتی انعکاسش سکوت را بارها میشکست.
جملاتم پایین و بالا دارند... بدون هیچ هماهنگی قبلی....
بگذار خودم باشم... حتی ثانیه ها تغییر میپذیرند...
این سکوت حتی از هدفون روی گوشم هم عبور میکند....
خدایم... !!!!
و خدا بهم شیر داد!