با هر دوتاتون هستم.

ادعام میشه که به تو وابستگی ندارم....
اما تکیه گاه امن من تو هستی... اونی که من رو میفهمه تو هستی.... اونی که به من امید.. آرامش ...دلگرمی میده تو هستی...
با وجود تو ترس از تنهایی رو از دست دادم.... مثل یک کوهی که پشت من ایستادی و من به پشتوانه ی تو جلوی همه ی دنیا وایسادم و نفس کش میطلبم...
اگه نباشی؟ باور کن از من چیزی نمیمونه... تازه میفهمم که قسمت اعظم وجودم خودم نبوده!